Ένα παραμύθι δύο κρατήρων
Οι δύο κρατήρες σε αυτήν την υπο-εικόνα είναι ίδιου μεγέθους, αλλά έχουν πολύ διαφορετική όψη. Αυτό οφείλεται στη διαφορετική ηλικία τους. Μπορείτε να διακρίνετε ποιος είναι ο γηραιότερος;
Κάποιες φορές μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάτι που αφορά σχετικές ηλικίες χρησιμοποιώντας μία γεωλογική αρχή που λέγεται «superposition». Αυτό σημαίνει ότι κάτι που σχηματίστηκε αργότερα από ένα χαρακτηριστικό θα βρίσκεται επάνω από αυτό. Για παράδειγμα, η τέφρα ενός νέου κρατήρα, θα βρίσκεται επάνω από τον παλαιότερο κρατήρα. Αυτή η συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι και πολύ προφανής στην εικόνα, παρ’ όλο που μπορεί να είστε σε θέση να δείτε κάποια χαρακτηριστικά τέτοιου είδους αν κοιτάξετε προσεκτικά στην JPEG2000 υψηλής ανάλυσης.
Υπάρχουν ακόμη μερικά πιο εμφανή στοιχεία σχετικά με την ηλικία τους, ωστόσο. Ο μεγαλύτερος κρατήρας (περίπου 45 μέτρων ή 150 ποδιών σε διάμετρο) είναι πιο ρηχός αναλογικά με το μέγεθός του και έχει ένα τοίχωμα το οποίο έχει βυθιστεί και δείχνει πιο ομαλό. Ο πυθμένας του επίσης έχει μία ιδιαίτερη μορφή. Αυτή μπορεί να οφείλεται σε ρήγματα ή μικρά εξογκώματα που σχηματίστηκαν από σκόνη ή άμμο που μεταφέρθηκε με τον «αέρα» και ο σχηματισμός του διήρκησε πολύ. Ο μικρότερος κρατήρας (10 μέτρα, δηλαδή 30 πόδια διάμετρο), δε φαίνεται να έχει τέτοιους σχηματισμούς στον πυθμένα, πράγμα το οποίο δείχνει ότι μάλλον είναι νεότερος.
Άλλο στοιχείο είναι η σκούρα περιοχή που περιβάλλει το μικρότερο κρατήρα. Αυτή είναι μία περιοχή όπου είτε η ελαφρύτερη σκόνη απομακρύνθηκε λόγω πρόσκρουσης, είτε όπου η σκούρα τέφρα εκτινάχθηκε από τον κρατήρα, σχηματίζοντας εκτεταμένες λωρίδες. Μπορείτε ακόμα και να δείτε τις μικρές ευθείες που εκτείνονται γραμμικά από το μικρότερο κρατήρα, όπου το υλικό εκτινάχθηκε υπό μικρή γωνία, ξύνοντας την επιφάνεια ή δημιουργώντας γραμμές από δευτερεύοντες μικροσκοπικούς κρατήρες, όπου σύννεφα σκόνης κάλυψαν την επιφάνεια. Αυτού του είδους τα χαρακτηριστικά είναι πολύ νέα. Δε διαρκούν πολύ καιρό στην αρειανή επιφάνεια, όπου φυσά αέρας συνεχώς και σχετικά γρήγορα (σε γεωλογική κλίμακα) «σβήνει» ή καλύπτει λεπτά χαρακτηριστικά όπως αυτά. Οπότε, αυτά είναι στοιχεία που επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι ο μικρός κρατήρας είναι σχετικά μικρός και έχει «φρέσκια» όψη.
Εάν αυτά δεν ήταν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία, τυχαίνει επίσης να έχουμε την εικόνα του ίδιου σημείου το 2005. Αυτή η εικόνα από το HRSC (the High Resolution Stereo Camera on the Mars Express spacecraft) δείχνει την ίδια περιοχή, όπου η σκούρα περιοχή γύρω από το μικρότερο κρατήρα δεν είχε σχηματιστεί όταν πάρθηκε η φωτογραφία. Από τη στιγμή που οι σκούρες περιοχές δημιουργούνται γύρω από νέους κρατήρες, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο μικρότερος είναι και ο νεότερος.
Εάν αυτά δεν ήταν αρκετά αποδεικτικά στοιχεία, τυχαίνει επίσης να έχουμε την εικόνα του ίδιου σημείου το 2005. Αυτή η εικόνα από το HRSC (the High Resolution Stereo Camera on the Mars Express spacecraft) δείχνει την ίδια περιοχή, όπου η σκούρα περιοχή γύρω από το μικρότερο κρατήρα δεν είχε σχηματιστεί όταν πάρθηκε η φωτογραφία. Από τη στιγμή που οι σκούρες περιοχές δημιουργούνται γύρω από νέους κρατήρες, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο μικρότερος είναι και ο νεότερος.
Αστέρια και κορυφογραμμές
Παρ’ όλο που αυτή η φωτογραφία πάρθηκε για να μελετηθούν τα ρήγματα των εσωτερικών τοιχωμάτων του κρατήρα, αποκαλύπτει επίσης και κάποια άλλα ενδιαφέροντα πράγματα. Κοντά στα ρήγματα του βόρειου μέρους του τοιχώματος του κρατήρα, κάποιες περιοχές έχουν καταβαραθρωθεί προς την πλαγία, αφήνοντας ίχνη κατά μήκος της πορείας τους.
Αυτή η εικόνα αποτελεί επίσης ένα καλό παράδειγμα διαφορετικών τύπων αμμόλοφων με μεγάλη προσέγγιση μεταξύ τους. Σε κάθε πλευρά αυτού του υψώματος στο νότιο άκρο του πυθμένα του κρατήρα, υπάρχουν διαφόρων τύπων αμμόλοφοι. Στη νότια πλευρά του (αριστερή πλευρά για τη φωτογραφία), υπάρχουν οι λεγόμενοι «αστρικοί αμμόλοφοι» (οι οποίοι πήραν το όνομά τους από τις διασταυρώσεις των κορυφογραμμών τους που μοιάζουν με αστέρια). Αυτού του είδους οι αμμόλοφοι σχηματίζοντα όταν φυσά αέρας σε πολλές κατευθύνσεις. Για περισσότερες πληροφορίες στους αστρικούς αμμόλοφους, βλ. ESP_017036_1665 και PSP_008323_1735.
Στη βόρεια πλευρά του υψώματος (δεξιά αντίστοιχα για τη φωτογραφία), υπάρχουν απλούστεροι σχηματισμοί, δημιουργώντας ευθείες, παράλληλες γραμμές. Παρατηρείστε ότι η ίδια πλευρά κάθε σχηματισμού είναι πιο απότομη από την άλλη. Αυτοί ονομάζονται γραμμικοί αμμόλοφοι και σχηματίζονται όταν τα ρεύματα αέρα είναι παράλληλα στην κατεύθυνση των κορυφογραμμών, πιθανόν με κάποια διαφορά από τη μία πλευρά που προκαλεί τις ασσύμετρες πλαγιές.
Οι γραμμικοί αμμόλοφοι μετακινούνται προς τους αστρικούς κοντά στο ύψωμα.
Από τη στιγμή που ο κύριος παράγοντας που ελέγχει τι είδους θα είναι οι αμμόλοφοι είναι η κατεύθυνση του αέρα, πρέπει να υπήρξαν διαφορετικές κατευθύνσεις σε αυτήν την περιοχή, που προκλήθηκαν ίσως από αέρα που φυσούσε γύρω από το ύψωμα ή που αλληλεπιδρούσε με το τοίχωμα του κοντινού κρατήρα.
Ένας σπάνιος κρατήρας «Μάτι του ταύρου»
Το HiRise έχει παρατηρήσει ομόκεντρους σχηματισμούς σε κρατήρες και στο παρελθόν, όπως στην ESP_018522_2270,, ή την PSP_003398_1910. Ωστόσο, αυτός που εμφανίζεται σε αυτήν την εικόνα φαίνεται να είναι ένας πολύ καλός υποψήφιος για δεύτερο κρατήρα ακριβώς στη μέση ενός προϋπάρχοντος κρατήρα, ενώ αυτή η ανακάλυψη έγινε τυχαία, ψάχνοντας για κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που τελικά ανακαλύφθηκε.
Αντίθετα με τους σχηματισμούς στην ESP_018522_2270, εδώ φαίνεται ότι ο μικρός κρατήρας στο κέντρο της φωτογραφίας έχει εκτινάξει την τέφρα του, όπως επίσης και τα τοιχώματά του. Επιπροσθέτως, ο κεντρικός κρατήρας 1 km. (λίγο περισσότερο από μισό μίλι) δείχνει πιο φρέσκος (και συνεπώς πιο πρόσφατος ) απ’ ότι ο μεγάλος (7 km ή 4.5 μίλια) κρατήρας, ο οποίος είναι αρκετά ανυψωμένος. Το μικρότερο χαρακτηριστικό επίσης φαίνεται να έχει ανασηκωμένο χείλος, όπως προβλέπεται για έναν κρατήρα πρόσκρουσης, αλλά όχι για έναν κεντρικό κρατήρα που δημιουργήθηκε από μία και μόνη σύγκρουση σε έναν καλυμμένο στόχο. Παρ’ όλο που νεότεροι κρατήρες συχνά παρατηρούνται μέσα σε παλαιότερους, αυτού του είδους ο κρατήρας πρόσκρουσης (το μάτι του ταύρου) είναι σπάνιο.
Η δευτερεύουσα εικόνα δείχνει σε μέγιστη ανάλυση το χείλος του κεντρικού κρατήρα. Στην εικόνα αυτή, μπορείτε να δείτε τοιχώματα που είναι πιθανότατα στερεοποιημένη τέφρα. Επίσης ορατά είναι τα αποτυπώματα των τοιχωμάτων επάνω στα σύνορα του κρατήρα, σχηματισμένα ως τεμάχια στερεής ύλης που κατολισθαίνουν προς την πλαγιά του χείλους.
Ο πυθμένας του κρατήρα Eberswalde
Αυτή η εικόνα συμπληρώνει μία στερεοσκοπική κάλυψη ενός από τα 4 υποψηφία σημεία προσεδάφισης του Mars Science Laboratory (MSL), το μεγάλο, πολύπλοκο εργαστήριο που θα εκτοξευθεί φέτος αργότερα.
Αυτή η τοποθεσία φαίνεται εκπληκτικά τραχιά για τοποθεσία προσεδάφισης της NASA, αλλά το MSL θα χρησιμοποιήσει ένα νέο σύστημα προσεδάφισης, ένα αιωρούμενο «γερανό» ο οποίος κατεβάζει τη διαστημοσυσκευή με καλώδια ώστε να προσεδαφιστεί στους 6 τροχούς και να προσαρμοστεί σε μία τραχιά επιφάνεια.
Ανοιχτόχρωμοι βράχοι
Το MOC και μία εικόνα του HiRise εδώ, δείχνουν κάποιους πολύ ενδιαφέροντες ανοιχτόχρωμους βράχους και στενά ρήγματα. Μία από τις ταυτοποιήσεις για αυτήν την παρατήρηση είναι να ψάξουμε για συνένωση και διαστρωμάτωση υλικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου